Milford Sound en Queenstown

In Te Anau hebben we bij het hostel tickets geboekt voor een kayaktrip door Milford Sound. De medewerkers van het hostel waren razend enthousiast over deze trip en samen met de prachtige foto’s hebben we ons over laten halen om te gaan kajakken in plaats van op een boot de Sound te bezoeken. De wekker stond op 04:00 uur. Het zou ongeveer 1 uur en 40 minuten duren om bij Milford Sound te komen. Gezien het rijgedrag van de kiwi’s: 100 km/u waar dat absoluut niet kan, besloten we er maar 2 uur voor uit te trekken. Dus om 04:45 uur moesten we weg. Geloof ons, dat was vroeg! We sliepen op een dorm en de Chinezen, Japanners en/of Koreanen, iets Oosters in ieder geval, hadden het klaarblijkelijk koud en vonden het nodig om de kachel volop aan te doen. Om 01:00 uur werd ik wakker omdat ik dacht dat mijn voeten in de brand stonden, maar dat bleek dus de kachel. Deze snel uitgezet en toen was duidelijk de regen op buiten te horen. Positief ingesteld dacht ik dat de regen met het opkomen van de zon vast wel weg zou gaan, maar helaas. Het is niet meer opgehouden. In het pikkedonker zonder iemand tegen te komen zijn we met een slakkengangetje richting Milford Sound gereden. Een prachtige route bij licht, maar er was nu weinig van te zien en kwamen we bocht na bocht dichter bij onze bestemming. De auto moest er behoorlijk aan trekken, want de bezinestreepjes zakten wel heel snel. Misschien hadden we toch moeten gaan tanken voordat we wegreden?

Na inderdaad ruim 2 uur rijden kwamen we bij een lodge aan en konden we ons in de lounge een beetje opwarmen aan de verwarming. Een kwartiertje later kwam in de stromende regen een uiterst enthousiaste gids naar ons toe in zijn rood/blauw gestreepte thermolegging met daarover een lichtblauw/witgebloemde korte broek, regenjas, zwemvest en soort van rokje waarvan later bleek dat deze de kajak van binnen droog houdt. Zijn motto van vandaag: Sweeeet! Hij stelde zich voor als Adam, sweet! en vroeg ons wie wij waren en waar we vandaan kwamen. We werden meteen omgedoopt tot Team Holland. Sweeeet! Waarschijnlijk waren onze namen niet uit te spreken voor hem. Na een korte briefing over het hoe en wat en dat het kajakken absoluut doorging bij regen en de watervallen verschrikkelijk mooi zouden zijn, sweeeet! stapten we bij hem in het busje en werden we naar de plaats van afvaart gereden. Daar werden we in een tent verzameld met een gigantische heatblower waardoor we er bijna weer uitwaaiden, maar het er wel heerlijk warm was. We kregen onze uitrusting bestaande uit dezelfde gestreepte thermolegging en shirt en daar nog een laag van. Vervolgens een fleecetrui, het eerder benoemde rokje die je optrekt tot bijna onder je oksels, daarover de regenjas en tot slot een zwemvest. Met behulp van wat ‘transformationmusic’ , sweeeet! konden we ons achter een blauw stuk plastic omkleden. We waren net Michelinvrouwtjes, maar warm was het gelukkig (nog) wel. Tot slot moesten we een pet op met daaroverheen een beanie, oftewel een wollen muts en kon onze capuchon van de regenjas er ook nog overheen. Per tweeën wurmden we ons in de kajak, waarbij we werden geholpen door de zeer leuke eigenaar van de organisatie. Jammer dat wij eruit zagen alsof, uh oké we zagen er gewoon niet uit. Met één druk dreven we achteruit het water in. De peddels waren gelukkig voorzien van handschoenen. Toen we met z’n achten in het water lagen, kregen we weer een uitleg van Adam over hoe de dag er uit zou zien en nogmaals vertelde hij ons dat de regen echt voor prachtige watervallen zou zorgen en we wat dat betreft geluk hadden. Sweeeet! Kennelijk keken acht gezichten hem aan alsof we ons afvroegen waarom we in godsnaam waren begonnen aan de kajaktocht in dit baggerweer en wilde hij ons een beetje moed inpraten. Maar we waren nog maar net onderweg of we waren blij dat we dit hadden geboekt. Want ondanks de regen was het ongelooflijk mooi. Je zit heel dicht op het water en voelt je ontzettend klein zo tussen de immense fjorden. Omdat we toch al nat waren, maar gek genoeg wel warm, kajakten we onder watervallen door, zwommen en sprongen de pinguïns om onze kajak heen en konden we heel dicht bij een zeehond komen. Overal waar je keek en er geen wolken hingen, kwamen watervallen omlaag en waren de meer bekende watervallen op volle sterkte. Prachtig! Heel anders dan wanneer we, weliswaar droog maar toch, op een boot hadden gezeten. Deze ervaring hadden we echt niet willen missen. Vanwege het weer hebben we helaas geen foto’s kunnen maken, maar wij hebben gelukkig de herinnering. Kennelijk waren we goed op dreef, want Adam vroeg of we al vaker hadden gekajakt. Maar anders dan een Canadese kano hebben we geen van tweeën eerder iets soortgelijks van binnen gezien. Go Team Holland, sweeeet!

Na zo’n vier/vijf uur kajakken waren we terug en konden we onze zeiknatte kleding verruilen voor iets drogere in de heerlijk warme tent. Hadden ze van tevoren maar verteld dat we beter droog ondergoed, sokken en schoenen konden meenemen… Misschien stond het in de folder, maar dat hadden we niet gezien. Terug bij de lodge stiekem een douche genomen en daarna een warme chocolademelk met marshmallows. Jummie. We hadden de keus tussen blijven in Milford Sound of doorrijden naar onze volgende bestemming. Beide vonden we dat we wel genoeg water hadden gezien voor één dag en dus besloten we richting Queenstown te rijden.

En daar zijn we nu. Ons reistempo ligt redelijk hoog, want vijf weken in Nieuw-Zeeland is echt niet lang. Vandaag hebben we dan ook maar even een relaxdag ingelast. Vanochtend regende het hier, dus eerst even lekker uitgeslapen en daarna wat tv gekeken en een boek gelezen. Rond de middag werd het droog en zijn we het stadje ingelopen. Het is voor Nieuw-Zeelandse begrippen een vrij groot stadje en echt gericht op adrenalinetoerisme. Bungeejumpen, raften, skydiven, ze zeggen dat het hier zo’n beetje is uitgevonden. Na te hebben rondgesjokt in het centrum zijn we aan de rand van het meer gaan zitten en daar van de zon genoten die zich gelukkig weer liet zien. De medewerker van het hostel was supervriendelijk en heeft ons geholpen wat tours te boeken. Morgenochtend gaan we paardrijden in het gebied waar kennelijk veel van The Lord of the Rings is opgenomen. Wij, als voormalig Pennymeisjes, vonden dat we Nieuw-Zeeland niet konden verlaten zonder ten minste een gedeelte te paard te hebben verkend en kennelijk is dit wel een van de mooiste plekken om dat te doen. De weersvoorspelling ziet er zeer gunstig uit, dus kom maar op met dat ritje!

Nu is het nog even wachten totdat de droger is uitgedraaid met ons wasje erin en dan slapen maar weer.