Whitsundays

Mijn zeebenen moeten nog wennen aan het vaste land en sinds weer aan wal ben, heb ik pas echt het gevoel dat ik op zee ben. Maar met de tijd die verstrijkt, wordt dat beter. De lagoon in het park van Airlie Beach met zee- en havenzicht leent zich uitstekend voor het herbeleven van de afgelopen drie dagen. Onder een palmboom even uit de zon kan ik niet anders dan met een gelukzalig gevoel terugdenken aan de Whitsundays.

Afgelopen zaterdag werden we om 11:30 uur bij de haven verwacht. De crew van onze prachtige catamaran, Powerplay, stond ons op te wachten en nam onze slippers in om die pas drie dagen later weer terug te krijgen. We waren met 18 mensen aan boord en na een korte briefing vertrokken we. Voorop de boot waren twee netten waar je in kon liggen en de meesten maakten hier gebruik van en raakten met elkaar aan de praat. Na ongeveer twee uur varen over de helderblauwe zee, kwamen we aan bij de eerste plek waar we voor anker gingen in de luwte van een baai van een van de eilanden. Met z'n zessen en divemaster Chris maakten we ons klaar voor de eerste duik. Mijn buddy was Dave. Een coole Engelsman van middelbare leeftijd uitgerust met onderwarercamera. Hij had al iets van 140x gedoken over de wereld, dus voelde me aardig veilig. Zelf vond ik het duiken hier mooier dan in Cairns. Er zit hier meer zacht koraal, wat gewoon mooier eruit ziet dan het harde koraal in Cairns. Het had allerlei kleuren en vormen. Ook het onderwaterleven was super met allerlei tropische vissen, waaronder de 'Batfish' een grote platte vis die ons de hele tijd bleef volgen.
Na de eerste duik weer aan boord gegaan en hongerig achter de klaargezette koekjes gegaan. Chris vroeg of ik een nachtduik wilde doen. Dat was nieuw voor mij, maar leek me wel heel tof. Dave ging ook mee, dus dat zou vast wel goedkomen. Eerst een prachtige zonsondergang gezien en daarna de duikuitrusting weer aan; dit keer als extra onderdeel een zaklamp. Moet zeggen dat ik het eerst wel even spannend vond. Met een klein bootje vaarden we de duisternis is en lieten ons achterover vallen in de donkere zee. Mijn oriëntatie is al allerbelabbertst, maar nu wist ik helemaal niet meer waar we waren. Kon alleen nog de lichten van de boot zien. Eenmaal onder water zie je alleen nog dat wat voor de lichtstraal van de zaklamp komt. Heel bijzonder dat er 's nachts hele andere wezens tevoorschijn komen dan overdag. De meeste vissen zitten voor hun overnachting in hun schuilplaats, wat een van de vele koralen is. Nog een vis gezien die een kleintje achtervolgde en deze ineens naar binnen zoog. Na een half uurtje kwamen we weer boven water. Wat een fantastische ervaring om vanuit de duistere onderwaterwereld ineens in de donkere zee te drijven met boven je de hemel bomvol sterren. Omdat we niet ver van de boot waren verwijderd, konden we rustig op de rug terug zwemmen kijkend naar boven. Nadat we aan boord waren geklommen nam Chris ons mee naar de voorkant van de catamaran waar een jacuzi vol warm water voor ons klaarstond. Ik had het best koud gekregen met alleen een 1mm dik wetsuit, dus dit bad was een van de meest aangename en bijzondere ooit. Warm bubbelend water voorop de boot in de duisternis maar verlicht door miljoenen sterren. De kans dat ik dat snel weer meemaak acht ik niet zo groot, dus heb even een mentale foto gemaakt. Opgewarmd stond er een heerlijke maaltijd klaar die er bij iedereen goed inging. Na het avondeten kregen we een uitleg van de kapitein over de Whitsundays en werd er een slideshow getoond van de foto's die die dag waren gemaakt door een van de crew, Alex.
De bedverdeling werd gemaakt en onze bedden werden opgemaakt. Ik had een superplekje naast het raam waar overdag de tafels staan. Gelukkig dus niet in een van de hutten. Hierdoor had ik het gevoel dat ik buiten sliep, aangezien de boot gewoon open was van achteren. Volgens mij waren we allemaal al voor 22:00 uur in dromenland. Het zachtjes heen en weer deinzen van de boot op de spiegelgladde zee droeg daar vast aan bij.

De volgende ochtend werden we rond 07:00 uur wakker gemaakt met het liedje: over de rainbow. Wat heerlijk wakker worden met zulke uitzichten. Een ontbijt werd klaargezet en daarna konden we weer duiken of snorkelen. Dit keer maar even bij snorkelen gelaten, wat ook heel mooi was. Voor het middageten trokken we een klein stukje verder en kon het niet laten, dus toch maar weer een tank opgebonden. Dit bleek een hele goede keus, want onder water was het een soort mini grand canyon (tunnel of love noemen ze het) waar je doorheen kon zwemmen. En dan kun je onder koraal kijken en zie je veel andere wezens.
Na de lunch vaarden we verder naar de plek waar de Whitsundays het meest bekend om staat: Whitehaven Beach. Ik had de foto's gezien, maar de beleving van het voor anker gaan aan de 'verkeerde kant' van het eiland om vervolgens door de jungle te lopen, door een open plek te gaan en vervolgens het uitzicht voor het eerst zelf te ervaren, doen de foto's toch een beetje verbleken. Azuurblauw kreeg ineens een hele andere betekenis. Na wat ooh's en aah's (alweer) en de nodige foto's daalden we af naar het strand. Dit strand is net alsof je op talkpoeder of poedersuiker loopt. Het piept zelfs onder je voeten. Hier bleven we twee uurtjes en hebben wat gekke foto's gemaakt, geluierd, gezwommen en twee pijlstaartroggen zien zwemmen. Eerst dacht ik dat ik er voor altijd kon blijven, alleen was de zon wel heel warm en die twee uurtjes waren prima! Vooral omdat we zo'n beetje de enigen daar waren nog.
Het avondeten was weer super en daarna hebben we nog een paar domme/grappige spelletjes gespeeld. Hoewel het een hele gezellige avond was, was iedereen om 22:00 uur uitgeteld van de lange dag, de zeelucht en zon. Voor het slapen gaat heb ik nog even in het met voorop de boot gelegen om een laatste keer de sterrenhemel vanaf de Whitsundays te bekijken.

Weer lekker geslapen en de volgende ochtend was de wake-up call, Over the Rainbow, om 06:30 uur. Voor het ontbijt lagen we alweer in het water om een nieuw rif te ontdekken. Prima wakker worden. Jammer dat ik zo snel zeeziek ben (hoewel ik met pillen geen last heb), want al dat watergedoe vind ik maar al te leuk. Of het nu kanoën, kajakken, raften, varen, zwemmen, duiken of snorkelen is. Ik hou ervan :-)
Helaas kwamen de laatste uurtjes in zicht en vaarden we in de loop van de ochtend de haven van Airlie Beach weer binnen. Jammer... Vanavond is er nog een afterparty met de groep en morgen vertrek ik uit Airlie Beach. Ik weet nog niet zo goed waarheen, maar de kans is groot dat het Agnes Water / 1770 wordt. Zo maar even beslissen.


Een lang verhaal, maar wilde hoe ik het ervaren heb goed vastleggen in de hoop dat als ik het over een jaar of wat teruglees het weer herbeleef.