Tropical Cairns

Cairns

Van het frisse zuiden naar het tropische noorden. Cairns is echt een tropische plek. Er vliegen vogels in de meest bonte uitvoeringen, overal hoor je jungle-achtige geluiden. Het is er prachtig groen, want het is immers regenwoud en het weer is fantastisch. Hoewel ze het hier koud vinden met temperaturen overdag net onder de 30 en 's nachts rond de 19. Soms zijn de cocketoos het niet eens en klinken ze als een stel vechtende apen. Of je hoort de cicaden tekeergaan.
Het hostel is ook super. Een mooie tuin met hangmatten, palmbomen, alom heel relaxte sfeer. En zo zijn de Australiërs zelf ook. Super aardig en niet te serieus en ook zichzelf niet te serieus nemen. Het buitenleven vind ik heerlijk! Je hoeft hier alleen maar naar binnen om te slapen. En eigenlijk ook alleen omdat de, hoewel in kleine getale, aanwezige mugjes mij er altijd tussenuit moeten pikken. In de stad is de overheid erg goed voor haar inwoners en de toeristen. Cairns zelf heeft geen strand; de boulevard loopt direct aan de zee. Maar om dat te compenseren, hebben ze de Lagoon. Een groot zoutwaterzwembad met aangelegd strand, grasveld en kookgelegenheid. Uit de speakers klinkt Australische loungemuziek en jong en oud vermaakt zich daar. De rand van het zwembad kijkt uit over de zee en in de verte de bergen van het Daintree rainforrest.

De afgelopen vier dagen zijn voorbij gevlogen. Aan de ene kant zou ik hier graag nog wat langer willen blijven, maar er is nog zoveel anders moois te zien en ik heb 'nog maar' 5 weken over. Daarnaast is het hier niet heel goedkoop en voor de meeste sites of activiteiten heb je of een auto nodig of zul je met een tour moeten gaan.

Maar ik klaag niet! Zo heb ik gedoken op het Great Barrier Reef. Ik was een beetje zenuwachtig, omdat het anderhalf uur varen was naar het reef en ik het niet zo goed doe op een boot. Dus een overdosis aan reispillen genomen en dat ging gelukkig goed. Ze vertelden dat het calm seas waren. Maar als ik me moet vasthouden aan een railing om niet heen en weer gegooid te worden, wil ik niet weten wat moderate of rough seas zijn. Met mijn duikbrevet op zak, was dit een kans die ik niet wilde missen. Je kon in die dag maximaal 3 duiken doen, dus dat maar gedaan. Hoewel het twee jaar geleden was en ik eigenlijk nog maar zeven keer had gedoken (incl. het leren) vond ik het wel een beetje spannend. Maar zodra ik weer onder water kwam was het net als fietsen. Het enige dat ik niet meer goed wist, was hoe je de boel klaarmaakt en checkt. Maar onze zeer aardige en, zoals ze in het Engels zeggen, easy on the eyes ;-) duikinstructeur legde het graag opnieuw uit. Het was erg mooi, alleen een aantal jaren geleden heeft een cycloon huisgehouden en flink wat van het rif aangetast. Dus er was relatief veel dood en grauw koraal. Neemt niet weg dat het nog steeds prachtig was. Helaas geen haaien gezien, maar wel een schildpad. Kennelijk zijn schildpadden de koala's van de onderwaterwereld. Geef ze een speciaal soort koraal en ze vinden je heel aardig omdat ze er knetterstoned van worden. Daarom klinken de schildpadden in Finding Nemo als Zuid-Californische surfdudes. Nutteloos maar grappig feitje. Ook hebben ze de Maori Bass een grote vis met een dikke bult op zijn hoofd. Ze zijn nogal territoriaal en een van hen, Wally, zwemt in het gebied waar wij doken en vindt de duikers nogal interessant. Hij komt altijd even buurten en lijkt alle aandacht maar al te leuk te vinden. Er was een onderwaterfotograaf die echt een hele grappige foto van mij en Wally erin heeft gemaakt. Beetje prijzige souvenir, maar te uniek en persoonlijk om niet te kopen.

Omdat ik sinds ik op reis ben eigenlijk nog geen dag rust heb gehad, die de dag na het duiken ingelast en heerlijk bij de Lagoon gelegen en dit nog lang volgehouden ook. Dat is ook gemakkelijk met die uitzichten en ontspannen muziek.

Vandaag een tour naar Cape Tribulation gedaan. Echt heel mooi! Je kunt daar maar op een manier komen en dat was met een veerboot. De gids vertelde dat hij wel eens zes dagen over de dagtour had gedaan ivm een landslide. En dan ben je best afgesloten van de buitenwereld. Daar wonen verspreid over het gebied ten noorden van de Daintree ongeveer 800 mensen. Er is geen elektriciteit, telefoon of stromend water. Alles is zelfvoorziend en draait op zonnepanelen. De gids was echt hilarisch, maar wist ook interessante verhalen te vertellen. Het Daintree Rainforest is 150 miljoen jaar oud. Ter vergelijking: dino's ca 65 miljoen. Ook hebben ze daar de grootste spin ter wereld: Golden Orb. Maar ook de grootste tarantula die ongeveer zo groot is als een dinerbord en als hij boos wordt op zijn achterpoten gaat staan, zijn fangs laat zien en begint te hissen. Als je pech hebt springt ie een eind in je richting. Ik moet bekennen dat ik het niet erg vond geen van deze te hebben gevonden. De route naar Cape Tribulation was prachtig langs de zee en door grote velden vol suikerriet en daarachter bergen en regenwoud. Cape Tribulation is een prachtig strand weg van de beschaving waar het regenwoud overloopt in de zee. Nadat we hier hadden geluncht, zijn we naar de Daintree River gegaan en met een boot een stukje over de rivier gevaren. Mooi tochtje met een heerlijk sarcastische kapitein die veel info had over de 'salties' (zoutwater krokodillen) en de omgeving in het algemeen. In het regenwoud zelf nog de prachtige Ulysees vlinder gezien.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Mossman Gorge en via upscale Port Douglas terug naar Cairns. Er was een kans om de cassowary te spotten, maar die enorme vogels zijn zeer zeldzaam en helaas hebben wij ze niet gezien.

En dan zit Cairns er op. Morgenochtend met de bus richting Mission Beach. Hier wil ik graag raften. Verder schijnt er daar niet heel veel gaande te zijn, maar dat is wel even prima. Relaxen, boekje lezen, ik kom mijn tijd daar wel door.